بعضی روزها همه چيز عالی است، گويی بهتر از اين نمی شود. کار خوب پيش رفته و پيش می رود. زندگی آرام و خوش آهنگ از توی بدن آدم می گذرد و انگار نه انگار غير از اين هم می شود. و گاهی در همين روزهای بی نظير شاداب آرام چيزی کم می شود، فقط يک آجر اساسی کمی لق می خورد ؛ شايد فقط برای آنکه توازن ناياب اين چنين روزهايی را به هم بريزد. گاهی اما اين روزها آدم حوصله می کند و هر ده پانزده دقيقه آجرک را سر جايش محکم می کند...... صبرم چقدر خواهد پاييد؟ نمی دانم!